गजल
आफ्नै मुटु दुखी दिदा, मरुँ मरुँ जस्तो लाग्छ
आफै भित्र काल बिष, भरुँ भरुँ जस्तो लाग्छ
आफ्नै मान्छे पराई भए, आफ्नै ठाउँ बिरानो भो
बरु बास अन्त कतै सरुँ सरुँ जस्तो लाग्छ
आफै भित्र काल बिष, भरुँ भरुँ जस्तो लाग्छ
तिम्रो सामु फूल जून, फिक्का फिक्का लाग्छ सबै
तिम्रै माया प्रित जालमा परुँ परुँ जस्तो लाग्छ
बरु बास अन्त कतै सरुँ सरुँ जस्तो लाग्छ
मग्मगाउदै फुल्न खोजें, बेमौषममा परेछु कि
फुल्नु पर्ने ओईलिदै छु झरुँ झरुँ जस्तो लाग्छ
तिम्रै माया प्रित जालमा परुँ परुँ जस्तो लाग्छ
कि आजद कि बर्बाद, कि मूर्दा म कि ज्यूँदो म
जे जे पर्छ यौटा काम गरुँ गरुँ जस्तो लाग्छ
फुल्नु पर्ने ओईलिदै छु झरुँ झरुँ जस्तो लाग्छ
अज्ञात पाल्पाली
आफ्नै मुटु दुखी दिदा, मरुँ मरुँ जस्तो लाग्छ
आफै भित्र काल बिष, भरुँ भरुँ जस्तो लाग्छ
आफ्नै मान्छे पराई भए, आफ्नै ठाउँ बिरानो भो
बरु बास अन्त कतै सरुँ सरुँ जस्तो लाग्छ
आफै भित्र काल बिष, भरुँ भरुँ जस्तो लाग्छ
तिम्रो सामु फूल जून, फिक्का फिक्का लाग्छ सबै
तिम्रै माया प्रित जालमा परुँ परुँ जस्तो लाग्छ
बरु बास अन्त कतै सरुँ सरुँ जस्तो लाग्छ
मग्मगाउदै फुल्न खोजें, बेमौषममा परेछु कि
फुल्नु पर्ने ओईलिदै छु झरुँ झरुँ जस्तो लाग्छ
तिम्रै माया प्रित जालमा परुँ परुँ जस्तो लाग्छ
कि आजद कि बर्बाद, कि मूर्दा म कि ज्यूँदो म
जे जे पर्छ यौटा काम गरुँ गरुँ जस्तो लाग्छ
फुल्नु पर्ने ओईलिदै छु झरुँ झरुँ जस्तो लाग्छ
अज्ञात पाल्पाली
No comments:
Post a Comment